Werkhoven naar Wijk bij Duurstede

Zaterdag 22 maart 2014 gaan we beginnen aan de tweede etappe van het Utrechtpad. We rijden 's morgens om ongeveer kwart voor acht met de auto weg van huis naar werkhoven waar we een paar weken terug zijn gestopt met wandelen. Even voor negen uur parkeren we de auto in een rustige woonwijk in Werkhoven. We trekken onze wandelschoenen aan en krijgen daarbij gezelschap van een poes die een achterpoot mist en daardoor moet leven met drie poten , het ziet er wel wat raar uit maar zo te zien is hij of zij er helemaal aan gewend want hard lopen lukt nog reuze goed! Ondertussen hebben we  alles aan en bij ons dus de auto wordt afgesloten en we gaan van start! We steken de straat over , gaan onderdoor de N229 via het fietstunneltje en rechtsaf en gelijk linksaf een halfverhard kerkpad op. De route is begonnen en het is gelijk landelijk met uitzicht op weilanden, knotwilgen langs het riviertje en met in de verte een boerderij. Het verkeerslawaai van de N229 achter ons doet het landelijke gevoel wel wat teniet maar we proberen dat geluid toch maar wat te negeren , het is tenslotte Nederland waar altijd wel wat te horen is , daar is het nu eenmaal te druk voor! Een stukje verder steken we via een bruggetje de kromme rijn over en lopen langs de rand van een weiland naar de jachtrustlaan die we rechtsaf opgaan. In de verte zitten nog twee ooievaars in het weiland, ze zijn te ver weg om er een foto van te maken dus alleen voor onze eigen belevingswereld bestemd. We lopen nu over verharde weggetjes maar het is zeker niet saai, er is van alles te zien onderweg, mooie huizen strookjes met bos en een prachtig stukje weg met bomen aan weerszijden die een soort tunnel vormen , jammer dat er nog geen blad aan de bomen zit want dat zou nog mooier zijn. Wat wel een nadeel is deze dag het is droog maar bewolkt met redelijk wat wind en erg koud. Gelukkig hebben we handschoenen en een muts bij ons zo blijven we toch lekker warm! We gaan rechtsaf een zandpad op en passeren een prachtige boerderij alhoewel als je er dichtbij komt ziet het er toch niet zo netjes uit! We passeren het hek en lopen door het gras in een knotwilgen laantje , prachtig! Aan het eind slaan we rechtsaf en lopen door een stuk erg drassig zeg maar gerust nat weiland, gelukkig zijn onze schoenen waterdicht! Een stukje verderop verlaten we het weiland via een plank over een sloot en nu krijgen we een stukje bos  om doorheen te lopen. We zijn nu aangekomen bij landgoed Sterkenburg , het kasteel zien we niet alleen af en toe een stukje van de toren die boven de bomen uitsteekt. We doorkruisen weer een stukje weiland en gaan dan het griend in en blijven aan de rand daarvan lopen tussen bloeiende struiken en wat andere lage struiken. Ook hier verlaten we weer via een plank over de sloot het griend en gaan door het weiland naar een verharde weg. Ook hier weer boerenbedrijven en zicht op bossages. Aan het eind van de weg gaan we linksaf en komen zo weer uit bij de N229 die we oversteken en linksaf over de ventweg een stukje volgen. Na 400 meter steken we de kromme rijn weer over en na een aantal keren links en rechtsaf te zijn gegaan lopen we langs de oude kromme rijn, het is een open landschap met boomgaarden en aan de andere kant van het water de achterkant van verschillende soorten bedrijven, van fruitteelt tot veeboeren. Na een klein uurtje wandelen komen we weer op de verharde weg en steken die over en lopen nog een stukje verder langs de oude kromme rijn. Na het kruisen van de smidsdijk vervolgen we de route langs de casper gouwse wetering ook over een graspad, bij een boerderij gaan we door een klaphek en over een smal paadje wat een beetje schuin loopt, dat is niet echt prettig om te lopen! Naar de verharde weg , linksaf gaat de route , aan de rechterkant boomgaarden en aan de linkerkant een essen-elzenbosje dit vormt een oervegetatie van de wat nattere delen van het rivierengebied. In het kromme rijngebied zijn ze nog veel te vinden, ze bieden beschutting aan allerlei fauna en het essenhout  werd vroeger veel gebruikt door de lokale bevolking voor bezemstelen tot stoelpoten. Aan het eind van de weg slaan we rechtsaf , we zijn op pad naar de gooyerbrug om het Amsterdam-rijnkanaal over te steken maar voor we dat doen zien we een bankje staan uit de wind en ondertussen is ook de zon af en toe gaan schijnen dus een mooi plekje voor een pauze. We krijgen even later nog gezelschap van een andere wandelaar die een zelfgemaakte route aan het lopen is. Na een aangenaam halfuurtje is het weer tijd om de route te  vervolgen. We volgen het fietspad de gooyerbrug over , aan het eind linksaf het jaagpad op langs het Amsterdam Rijnkanaal dit blijven we ongeveer 6 kilometer volgen , wel een beetje saai hoor! Scheepvaartverkeer is er op het moment niet veel maar wel zien we een riviercruiseschip van Zwitserse afkomst dat op weg is naar Amsterdam , er staan ook over ongeveer de hele afstand langs het kanaal mooie bomen die zorgen voor wat aankleding en regelmatig kijken we aan de rechterkant het land op met huizen  , akkerbouw , fruitteelt en ook wat dijkjes dus gelukkig is het wel te doen. We zijn toch blij dat we de sluizen steeds dichterbij zien komen, voor we daar zijn lopen we langs de kade waar verschillende binnenvaartschepen liggen aangemeerd zo kunnen we die ook eens van dichterbij bekijken. Het lijkt me een bijzondere manier van wonen op zo'n schip ! Ondertussen is de lucht aardig donker geworden en gaat het ook behoorlijk waaien dus dat wordt hoogstwaarschijnlijk een buitje, we zijn eigenlijk ook wel weer aan een pauze toe die we nu houden onder de brug van de Irene sluizen staan we gelijk droog en uit de wind. We gaan weer verder , de regen valt mee het zijn kleine spettertjes de regencape blijft nog even in de rugzak dat kan altijd nog . Even later lopen we sluis noord in een straat met huizen ooit gebouwd voor personeel van de sluis. Het zijn lekijke huizen en zo te zien mocht het niet teveel kosten, ik zou er niet graag wonen, wel hebben ze een grote voor- en achtertuin dat lijkt me dan wel weer wat! Aan het eind gaan we rechtsaf en lopen over het fietspad naar Wijk bij Duurstede, we zien het liggen maar we lopen er met een grote boog omheen tot we het park inlopen van Slot Duurstede, nu is het een ruïne geworden en ook zijn er nog resten van de stadswallen en de gracht te zien. We verlaten het park en lopen het stadje in wat zeker de moeite waard is om te bezoeken , hier zijn we aan het eind van de etappe voor van daag gekomen en gaan op zoek naar de bushalte.  Die vinden we snel en na 5 minuten komt de bus aangereden, mooi uitgekiend , na een kwartiertje staan we weer bij de auto. Een koude maar mooie wandeling van 18 km vandaag !!