Beekbergen naar Apeldoorn

Na de wintermaanden waarin we bijna nooit geen dagtochten wandelen gaan we op 21 en  22 maart 2015 verder met twee etappes van het maarten van Rossumpad.

 Engeland in de buurt van Beekbergen

Vorige keer zijn we aan de rand van Apeldoorn gestopt maar om daar s morgens vanuit Beekbergen te komen gaat niet lukken, er rijdt dan nog geen buurtbus , s middags wel, dus dan beginnen we nu in Beekbergen en eindigen in Apeldoorn.
Na een autorit van ruim twee uur komen we aan in Beekbergen en parkeren zo dicht mogelijk bij de route, het regent als we aankomen maar volgens de buienradar zal het snel droog worden, dus drinken we alvast een kop koffie en thee. Ondanks de voorspellingen van de buienradar blijft het regenen en de lucht is egaal grijs , dat wordt dan lopen in de regen het is niet anders.

Lopen op het Marskramerpad

De route start met een stukje bebouwde kom en het oversteken van een drukke provinciale weg naar een rustige landweg , in de verte zien we de eerste bossen al en wat opvalt is dat de landerijen niet vlak zijn maar licht golven , na een kleine kilometer lopen we over een onverharde weg tussendoor bomen, wat we nog niet eerder gehad hebben gebeurt nu!  De route loopt hier een klein stukje gelijkop met het Marskramerpad en die is ook wit/rood gemarkeerd en je begrijpt het al wij volgen de verkeerde route een heel stuk het bos in maar wel in een andere richting , het duurt even maar we komen erachter doordat de beschrijving niet meer klopt en ook op het kaartje zien we niet waar we zijn. Gelukkig hebben we een telefoon met gps bij ons en kunnen we zien waar in het bos we zijn. Terug lopen hoeft gelukkig niet omdraaien en de bosweg helemaal aflopen tot bij de verharde weg en daar is de goede route naar Apeldoorn. Opletten dus maar het was een mooi stukje misschien een wandelpad om te gaan lopen als het Maarten van Rossumpad klaar is!

Landgoed Bruggelen

Ondertussen is het droog geworden en gaan verder door het bos waar ook hier  hoogteverschillen zijn , tijdens het wandelen merk je pas dat Nederland toch niet zo vlak is als op het eerste gezicht lijkt. Het gaat door een mooi stukje bos , een stukje natuurgebied dat Landgoed Bruggelen heet het kent een gevarieerde flora en fauna naaldhout( grove den, douglasspar) wordt afgewisseld met grillig gevormde eiken, heideveldjes en stuifzand, even later zien we ook een kleine poel die Salamanderput heet misschien hoort daar de kleine pad wel thuis die midden op het zandpad zit.

Op weg naar de salamanderput

Het volgende natuurgebied zijn de Koppelsprengen een paar aangelegde beekjes met aan het eind een watermolen zoals je in deze omgeving heel veel ziet.

Koppelsprengen

 Een mooi stukje om langs te lopen, we komen nu meer in de bewoonde wereld met rustige asfaltwegen en langs huizen, de route gaat een stukje parallel aan de snelweg wat goed te horen is.

Beekje in het bos

Het gaat weer regenen en wel zo hard dat we even schuilen in een fietsen stalling die we tegen komen.

Watermolen "De Hamermolen"

 Het blijft nat dus verder maar weer , nadat we een drukke doorgaande weg over zijn begint het bos weer , het is maar een klein stukje deze keer, Apeldoorn komt in zicht en aan de rand bevinden zich sportvelden en plaatsen waar andere sportieve activiteiten georganiseerd worden het is niet het meest rustige en mooiste stuk wat nu volgt.

Watermolen "De Hamermolen"

Het is de bedoeling dat we het Orderbos gelegen tussen twee sport complexen in rechtdoor oversteken maar er is een hardloopparcours uitgezet en vreselijk druk met bezoekers en auto's en nu zijn we het spoor even bijster.

Park Berg en Bosch

Het is behoorlijk zoeken en wat heen en weer lopen, kijken op de kaart naar aanknopingspunten maar het lukt om de route weer te vinden. Het laatste stuk gaat door het park Berg en Bosch waar ook de Apenheul in ligt, daar zien of horen we overigens niets van zover lopen we er nog vandaan. Aangekomen op de asfaltweg aan de rand van Apeldoorn zijn we aan het eind van deze toch vrij natte wandeldag , morgen hopelijk een drogere dag om te wandelen.

Vaassen naar Apeldoorn

Het eerste weekend van oktober zijn we in Vaassen op bungalowpark de Bosrand, zaterdag 5 oktober lopen we weer een stukje verder van het Maarten van Rossumpad.

Ruiterpad , voor ons het wandelpad

De route loopt langs de ingang van het bungalowpark een klein stukje buiten de bebouwde kom van Vaassen dus we gaan vanuit de bungalow van start en lopen via de Kortenbroekweg door een open landelijke omgeving naar Windhoek waar we bij camping de Groenhoeve een ruiterpad op gaan langs weilanden , akkers en kleine stukjes bos.

Het kleine stukje bos

 Bij een asfaltweg aangekomen gaat de route langs de Wenumse beek en de Rotterdamse kopermolen , een molen die gebouwd werd als papiermolen maar later in de tijd omgebouwd werd als koperpletter  op het mooie naastgelegen terrein werd aan de vijver een eenvoudig buitenhuis gebouwd waar later twee zijvleugels aan werden toegevoegd,  nu is de kopermolen niet meer dan een ruïne.

Wenumse beek bij de Rotterdamse kopermolen

Tot 1940 liep de enige Noord-Zuidverbinding voor autoverkeer dwars door Vaassen , Epe en Heerde. Vanwege de oorlog is de aanleg van een nieuwe weg buiten de dorpen om gestaakt. Na de oorlog besloot men de A50 aan te leggen.

Uitzicht vanaf het voetpad

 Het oude tracé is nu voet- en ruiterpad , het lopen over een voetpad waarvan je hebt gelezen hoe het is ontstaan is een leuke ervaring. Nu volgt een stuk over een fietspad langs een vrij drukke weg en door een aantal straten van Apeldoorn .

Paleis het Loo

 Zo loop je door de Apeldoornse woonwijken en dan sta je ineens bij de ingang van paleis Het Loo, erg leuk! Eerst lopen we langs het paleis zelf, morgen gaan we het paleis en de tentoonstelling Grace Kelly bekijken , vandaag dus alleen een blik door het hek op het paleis , jammer dat het in de steigers staat al is het wel mooi opgelost met doek waar een foto van het paleis opgeprint is.

Koninklijke stallen

Over een lange laan richting de Koninklijke Stallen en  linksaf door de poort lopen we Apeldoorn weer in. Net buiten de poort staat nog een mooi optrekje wat het kleine Loo heet. Na een kruising volgt een boslaan , een soort park dat even later overgaat in een wijk met grote en dure landhuizen . Aan het eind door een hek het bos weer in , een klein stukje is het maar voor ons tot we bij een asfaltweg komen, hier breken we de wandeling af en gaan een paar meter verder naar de bushalte.

Kasteel de Cannenburch

 In Vaassen aangekomen zoeken we eerst een supermarkt op om een paar vergeten boodschappen te doen, daarna gaan we op pad om het laatste stukje naar het bungalowpark te lopen ,
 bij Kasteel de Cannenburch rechtdoor het dorp uit en over de rechte Emmalaan langs vijvers , sprengen en beken . Hier zijn ook vele watermolens te bewonderen, de laatste meters gaan door een boslaan en op het eind hiervan is de ingang van het bungalowpark . Wederom een leuke afwisselende route vandaag!

Epe naar Vaassen

Dinsdag 5 Augustus lopen we het laatste stuk van het Maarten van Rossumpad tijdens de zomervakantie van 2014.

Kasteel Cannenburch

We parkeren de auto bij kasteel Cannenburch het eindpunt van vandaag en gaan vanaf hier met de bus naar Epe waar we eerst de schotweg aflopen , een lang breed zandpad en bij de dorpervelderweg aangekomen gaan we deze linksaf een mooie weg door de bossen.

Wisselseveen

De route voert enkele kilometers door een open landelijk gebied en dan weer een stukje bos en we passeren de ene camping en/of bungalowpark na het andere, de veluwe is dan ook een mooie streek om vakantie te vieren vind ik! Het pad komt langs de Tongerensche beek en na een boerderij hebben we het Wisselse veen aan onze linkerhand. Een natuur gebied met natte graslanden en Door er Schoonebeker schapen te laten grazen zal er na verloop van tijd een natuurgebied ontstaan met een diversiteit aan planten en dieren. Het is een mooie plek om even te pauzeren en als we onze weg vervolgen krijgen we een afwisseling van bos, heide en weide met beekjes.

Zandpad

Als we over een zandpad dicht langs het veengebied lopen zien we pas goed hoe divers en mooi dit gebied is wat betreft de natuur. Het is echt genieten hier, landelijk en rustig met weilanden waar koeien grazen en af en toe een boerderij.

Echt landelijk wandelen

Aan de veenweg ligt een boerderij waar de bewoners een wand van een schuur vol gehangen hebben met houten klompen , erg origineel en grappig om te zien.

Leuke wandversiering

 Over een zandweg met fietspad gaan we verder en dan met een boog om bungalowpark Schaveren heen , een stukje fietspad langs een drukke doorgaande weg en dan volgt weer een onverharde weg door het hier bekende landschap van bos en heide, af en toe komen we fietsers tegen maar verder lopen we alleen. Rechts van ons zien we de bossen van kroondomein Het Loo dus we komen al in de buurt van Apeldoorn.

Watermolen bij de Cannenburch

 De route volgend lopen we door een gebied doorsneden met beekjes en sprengen. Het laatste stuk gaan we langs een beek die bestaat uit de roode beek die naast de nieuwe beek loopt gescheiden van elkaar door een soort schutting.

Kasteel Cannenburch

 Aan het eind van de beek staat een huis met watermolen en hebben we ook een mooi zicht op kasteel Cannenburch maar nu op de achter en zijkant ervan. Over een voetpad langs het landgoed lopen we naar de parkeerplaats waar de auto staat, een redelijk korte wandeling vandaag (14km) maar toch was er afwisseling genoeg om het de moeite waard te noemen!

Vaals naar Gulpen

vroegere Luthers Evangelische kerk

We gaan woensdag 12 augustus beginnen aan onze laatste route van het krijtlandpad, we rijden eerst met de auto naar Gulpen en daar stappen we op de bus naar Vaals , in Vaals aangekomen gaan we weer op zoek naar het punt waar we de dag ervoor de route verlaten hebben.

Stadspaleis nu Gemeentehuis

Von Clermontplein

Vandaag begint de wandeling in een historisch stukje van Vaals een prachtig pleintje om te zien , het stukje geschiedenis van het plein is hieronder te lezen.

Historisch Vaals: In het spoor Van von Clermont

Hoe een succesvolle textielfabrikant uit Aken van Vaals zijn thuis maakte.
Hoewel er al lang voor onze tijdrekening en ook tijdens de Romeinse tijd mensen in het gebied rond Vaals woonden, heeft deze plaats zijn huidige vorm met name te danken aan de activiteiten van één man: Johann Arnold von Clermont (1728-1795). Deze zoon van een lakenfabrikant uit Aken verplaatste de productie van zijn familieonderneming in 1761 naar het naburige dorp, nadat de regels van het gildewezen van de Duitse keizerstad productie-uitbreiding onmogelijk hadden gemaakt. In Vaals waren protestanten indertijd zeer welkom en talloze geloofsbroeders van Von Clermont die zich in het katholieke Aken achtergesteld voelden, vestigden zich ook in het Nederlandse deel van het hertogdom Limburg.

Von Clermont heeft in Vaals zijn sporen achtergelaten: Aan het Von Clermontplein in het centrum van Vaals ligt het stadspaleis met lakenfabriek dat Von Clermont door de architect Moretti uit Aken liet bouwen. Momenteel is dit pand in gebruik als gemeentehuis. Von Clermont nam ook het initiatief tot de aanleg van een grote openbare watervoorziening die in verbinding stond met het gekanaliseerde stroompje de “Gau”: het zachte bronwater met zijn constante temperatuur van 10 graden Celsius was prima geschikt voor het spoelen en verven van lakense stoffen. Aan het Von Clermontplein bevindt zich ook de vroegere Luthers-Evangelische kerk, die in 1737 door rijke protestanten uit Aken gebouwd werd. In het  achthoekige gebouw is nu het museum “Kopermolen” gevestigd waar wisselende exposities en concerten worden gehouden.

Als we het mooie Van Clermontplein achter ons laten lopen we een aantal meters verder langs een kasteel wat nu als een hotel in gebruik is. Hieronder is de geschiedenis van het kasteel te lezen.

kasteel Bloemendal

Geschiedenis kasteel Bloemendal
Tegenover zijn nieuwe weverij wordt in 1791 de eerste steen gelegd van een vorstelijk buitenverblijf, dat de naam zal dragen "Schloss Blumenthal" en naar zijn eigen beschrijving is gelegen "Im Lugenthal". Maar na slechts enkele maanden van welverdiende rust in het nog niet geheel voltooide gebouw overlijdt hij op 5 december 1795.

Na de dood van zijn vader laat zoon Adam het nog niet voltooide gebouw Blumenthal afbouwen. Onder anderen door de zwakke economie ten tijde van de franse revolutie komt het "huis" verschillende handen en wordt het in 1846 verkocht aan de Akense Stadtrat Joh. Wilh. van Lommessen. Deze schenkt het gebouw aan de religieuze orde Dames du Sacre Coeur, waar inmiddels zijn beide dochters Anna en Caroline zijn ingetreden.

Bloemendal bouwde grote faam op binnen de katholieke kostscholen in Europa en zelfs daarbuiten. Rose Kennedy heeft hier zelfs op kostschool gezeten. Tijdens de bezetting 1940-1944 wordt het gebouw door de bezetter opgeëist en veranderd in een lazaret met een capaciteit van 350 bedden. Vanaf 1947 draait het internaat, nu onder de Nederlandse naam Klooster Bloemendal, weer op volle toeren tot begin 1970; dan beginnen zowel het aantal leerlingen alsook de kloosterroepingen terug te lopen. In 1976 komt een einde aan bijna 130 jaar kloosterleven; de zusters verlaten het klooster en in 1978 wordt de gemeente Vaals eigenaar.

In november 1990 komen de gemeente Vaals en van der Valk, in samenwerking met de provincie Limburg en de Rijksdienst voor Monumentenzorg, met elkaar overeen om het reeds geruime tijd leegstaande en in ernstig verval geraakte complex te restaureren en uit te breiden tot luxe hotel. Door deze zeer geslaagde samenwerking is het oude Schloss Blumenthal in ere hersteld en is een cultureel en historisch zeer waardevol bouwwerk op passende wijze bewaard gebleven.

De verdere route door vaals is behoorlijk saai, een lange rechte weg door een straat met aan weerszijden huizen, na een lang halfuur komen we in het buitengebied en gaan we achterlangs  de achterzijde van een bungalowpark van Landal. We komen nu toch eindelijk aan in landelijk gebied en gaan over een voetpad en enkele landweggetjes naar Holset.

Kerk Holset

Interieur van het kerkje

 In Holset staat een romantisch kerkje waar de heilige Genoveva aangeroepen wordt tegen oogziekten.  Duizenden pelgrims vooral uit de regio Aken bezoeken het kerkje jaarlijks,  ook wij kijken even binnen  , een klein maar mooi kerkje.

Omgeving Holset

We vervolgen onze weg over onverharde wegen en ook enkele holle paden.

Ingang dassenburcht

 In de berm van de holle weg tussen Holset en Harles zien we enkele grote holen, het gaat hier om dassenburchten, bijzonder om te zien.

Vijlen

We passeren Harles en komen even later in Vijlen aan ,we lopen met een boogje aan de onderkant van vijlen langs en gaan door weiland en rustige landweggetjes verder en komen door Melleschet een klein gehucht met ook hier weer een paar aardige huizen.

Vakwerkhuis in Harles

We verlaten de asfaltweg en gaan verder over een voetpad door weiden en na het kruisen van een rijksweg wordt het een grindpad met grote grindstenen wat niet echt prettig loopt en vrij lang is maar ook hier komt een eind aan en zijn ondertussen aangekomen in Nijswiller. Via een buitenwijk zijn we aangekomen in een volgend landschap van weilanden waar franse vleeskoeien grazen en een weids uitzicht op de omgeving , hier beklimmen we de kruisberg, een mooi stukje Nederland het enige nadeel vandaag is de vochtige warmte,  dus als we even later een bankje tegen komen maken we daar dankbaar gebruik van.
Na een halfuurtje gaan we op pad voor de laatste vijf kilometer, het blijft landelijk met veel landbouw en weiden. Aan de holle weg naar Eys staat een monument uit 1944 ter herinnering aan 4 Canadese vliegeniers die in dat jaar omgekomen waren.
 Over een voetpad door een weiland komen we aan in het dorp Wittem waar nog een klooster staat dat nog in gebruik is door de Redemptoristen en vooral bekend is geworden als bedevaartsoord .

Maria op de Gulpenerberg

Na het klooster volgt nog een prachtige kasteelhoeve en na het oversteken van een drukke verkeersweg , gaat het dwars door een weiland en tussendoor de koeien die hier grazen, nu hebben we nog de beklimming van de gulperberg voor de boeg , een korte maar vrij steile klim maar dan zijn we bij het mariabeeld dat over Gulpen waakt. De laatste meters gaan omlaag via een trap en dan eindigt de route van vandaag en het krijtlandpad voor ons bij het parkeerterrein in Gulpen.

Epen naar Vaals

Dinsdag 11 augustus is weer een nieuwe wandeldag, we parkeren de auto bij de bushalte in Epen dat is makkelijk als we met de bus terug komen uit Vaals kunnen we zo weer naar ons vakantiehuis terug. We hebben het al over terugkomen maar we moeten nog beginnen dus lopen we eerst naar herberg de Smidse en steken daar de weg over om door het weiland weer op de route te komen.

Epener Volmolen

 Het eerste wat we tegenkomen is de Epener Volmolen die nu dienst doet als graanmolen , het is er erg rustig alles is gesloten dus

geen rondleiding voor ons maar een foto maken kan altijd. We gaan een draaihekje d

oor en lopen door het geuldal naar Wingberg waar o.a. een erg vervallen boerderij

langs de weg staat, hier steken we de epenerbaan over en gaan een stijgende weg in

maar het kan nog steiler want het grindpad wat nu volgt is een behoorlijke pittige klim.

Wandelen in het Geuldal

 Bij een open stukje in het bos pauzeren we even om uit te puffen , we drinken

wat en er worden een paar foto's gemaakt. Het pad gaat weer verder het bos in en

stijgt nog steeds maar even later buigt het wat af naar rechts en lopen we op een soort rand met heel veel begroeiing van bramen aan de kanten en links bos en rechts

open landschap best wel mooi eigenlijk. Net voor we bij een weg uit komen gaan we

weer links het bos in steken even later weer een asfaltweg over en volgt er nu een mooi stuk door het bos over een breed pad.

Uitzicht over o.a. Epen

 De zon schijnt met regelmaat tussen de bomen door en omdat het wat vochtig is geeft dat een prachtig effect.  We lopen nu in het Vijlenerbosch( het hoogst gelegen bos van Nederland en het strekt zich uit van Epen tot de Vaalserberg),  over een bospad wat eerst vlak is maar daarna sterk daalt , we zijn net weer op niveau als het pad weer flink stijgt maar dat hoort erbij , zeker op weg naar het drielandenpunt! Bij een parkeerplaats staat een picknick bank dus een mooie gelegenheid om wat te eten en drinken maar lang duurt de pauze niet we krijgen bezoek van een wesp die vervelend rond je hoofd rondvliegt dus verder dan maar!

Het zonlicht schijnt tussendoor de bomen

Een stukje het bos in lopen we langs cafe restaurant Bosrust en daar staat op het gebouw dat het de enige berghut van Nederland is! De route loopt nog steeds door het bos maar af en toe kunnen we aan de rand toch wat van de omgeving zien en ontwaren dan de kerktorens van verschillende dorpjes. Na het  Vijlenerbos volgen nog het kerper bos , holsetter bos en dan volgt het Malensbos .

Nevelig Limburgs landschap

 In het Malensbos zijn  flinke stukken met  bomen gekapt wat het er voor nu niet mooier op maakt maar het zal nodig zijn , we houden lunchpauze bij een van de twee grafheuvels uit de bronstijd die hier te zien zijn. In die tijd was hier nog geen bos en vanuit het dal had men door schaduwwerking zicht op de graven.

Een doorkijkje vanuit het bos

Het is nu nog een kleine vijf kilometer naar het drielandenpunt maar eerst gaan we weer een sterk dalend smal pad bezaaid met keien af en volgen daarna een asfaltweg tussen weidegebied en later dwars door een weiland naar het gehucht Wolfhaag.

Vijlen

 Aan de nummerborden van de auto's te zien hebben hier ook een flink aantal mensen uit Duitsland een huis in dit plaatsje.
 We  kruisen de Gemmenicherweg en volgen een landweg richting het volgende bosgebied, om daar te komen moeten we nog een steil en smal hol pad volgen, aan het eind gaan we linksaf over een breed pad waar af en toe even klimmen nodig is steeds rechtdoor door het bos en komen na een half uurtje aan bij het drielandenpunt.

Malensbos

 Er staan bankjes genoeg dus daar maken we dankbaar gebruik  van en genieten daarbij van een heerlijk ijsje , dat hebben we wel verdiend vinden we.

Grafheuvel uit de bronstijd

Nu volgt er nog een afdaling naar Vaals over een bospad vlak langs de grens met Duitsland,  om de paar meter staat er een  grenspaal en aan de rechterkant kijken we naar de Duitse bossen.

Het hoogste punt van Nederland

In Vaals aangekomen volgen we nog een klein stukje van de route en gaan dan op zoek naar het busstation.  Als we daar aankomen staat de bus naar Gulpen er nog en kunnen we nog net instappen . In Gulpen stappen we over in de bus naar Epen en zijn we rond 16 uur weer thuis op ons vakantie adres en kunnen we terug kijken op een pittige maar prachtige wandeldag!

Gulpen -Slenaken-Epen

Kasteel Neuborg bij Gulpen

Voor de derde dag op rij gaan we weer op pad! Zondagmorgen 9 augustus zijn we al voor 9 uur bij de bushalte in Epen , dat is het eindpunt van de route van vandaag . We gaan eerst met de bus naar Gulpen en lopen dan terug naar Epen waar de auto geparkeerd staat, dit is een hele fijne manier want je hoeft je op het eind niet te haasten om toch nog op tijd te zijn voor de bus! Rond kwart over negen zijn we in Gulpen en klaar om de route te starten,  het eerste stukje loopt langs de Gulp maar eerlijk gezegd stelt dat niet zoveel voor het is een vrij smal recht stroompje en ook nog in een woonwijk gelegen dus het lijkt eerder een aangelegd kanaaltje. We zijn de bebouwde kom vrij snel uit en komen langs de pannenkoeken molen een groot gebouw met watermolen en een flink terras maar zo vroeg in de morgen zijn er nog geen activiteiten te zien.  Een stukje verderop zien we nog een sport complex daar zijn wel activiteiten te bespeuren, wij gaan hier een een landweg in en daar tussen de bomen zien we in de verte een gebouw dat veel op een kasteel lijkt, het blijkt kasteel Neuborg te zijn. 

Uitzicht vanuit het bos

We lopen ook nu weer langs de Gulp maar het is nu een echt riviertje, de landweg is asfalt en is een 3 km lang maar toch is het niet saai , er is genoeg te zien! Eerst de weilanden met koeien en daarna lopen we Pesaken in een gehucht met boerderijen en huizen en vakantieappartementen, later volgt Wachtendonck ook een gehucht maar hier worden we de een landbouwweg ingestuurd , deze wordt ook gebruikt door koeien zo te zien aan wat er op de grond ligt. Het is gelijk flink klimmen geblazen en dat 1,5 km lang best heftig maar we zijn boven gekomen zonder te stoppen.  Nu volgt er een stuk door het bos , het is er mooi en erg stil , het enige geluid zijn onze voetstappen.  Aan het eind van het bos hebben we een mooi uitzicht op de omgeving en zien we dat we toch wel een stukje hoger gekomen zijn.

Varens als bodembedekkers

Er volgt nu een vlak stukje grintweg tussen maïsvelden door en even later weer een stukje bos, het pad wordt opener en links kijk je de heuvels in en rechts is bos, tussen de bomen groeien prachtige varens die een aaneengesloten tapijt vormen tussen de bomen , schitterend om te zien zeker omdat het tegen een helling is gegroeid en je de diepte inkijkt en alleen bomen met een varentapijt ziet.We lopen nu op een boerderij af en voor het erf gaan we naar rechts een karrenspoor tussen weilanden door naar een volgend stukje bos. Hier is het geen klimmen maar een steile afdaling over een pad met keien dus even opletten hoe en waar je je voeten neerzet, we komen na de afdaling bij een weiland waar we via een draaihekje ingaan , we lopen hier steeds rechtdoor met rechts weer de Gulp.

 Aan het geluid van auto's te horen komen we in de buurt van Slenaken.

Kruis in het bovenste bosch

 

 We bereiken even later een parkeerplaats en steken deze over en staan dan midden in het centrum van Slenaken, het is bijna twaalf uur en er staat een bank dus een mooie gelegenheid om te pauzeren.  Na een kleine drie kwartier gaan we weer verder, een vrijliggend voetpad op , het is ook nu weer vrij steil maar rustig aan en dan kom je toch nog vrij snel boven, het is niet het mooiste stuk omdat het parallel loopt aan een vrij drukke weg. Boven aan gekomen moeten we nog een stukje klimmen door een open weidegebied en wat bebouwing en dan volgt het tweede asfalt voetpad langs een vrij drukke weg. 

Als we aangekomen zijn op het punt waar we weer het bos in mogen herkennen we de omgeving opeens, linksaf is de weg naar ons logeeradres en rechtdoor kom je in Epen uit maar tijdens de wandelroutes neem je nooit de kortste route dus ook nu niet en gaan we met een boog naar Epen. Het zandpad voert ons het onderste bosch in we lopen nu parallel aan de belgische grens, het pad buigt wat naar links af en gaan verder van de grens vandaan en komen nu in het bovenste bosch. 

Het is een afwisseling van klimmen en wat dalen en de paden slingeren zich een weg door het bos. 

Op pad naar Epen

Het is ook hier weer mooi om te lopen , na een kleine klim zijn we bij de bosrand aan gekomen en ook hier staat weer een bank, dus een rustpauze met prachtig uitzicht over Epen en omgeving. 

Nu volgt er voornamelijk dalende wegen over onverharde paden en rustige landweggetjes met regelmatig huizen, boerderijen en een boerderijcamping , een grindweg volgt en dan zijn we bij de volmolen aangekomen, de volmolen wordt nu door natuurmonumenten beheert en doet nu dienst als graanmolen.

 De molen bezichtigen bewaren we voor de volgende keer en verlaten de route door via een wandelpad door de weide naar Epen te lopen. We zien herberg de smidse al liggen als we over het pad lopen en het ziet er zo gezellig uit en het is mooi terrasjes weer dus trakteren we onszelf op een bakje koffie met vlaai een leuke en lekkere afsluit van een wederom een mooie wandeldag!  :-)

Mooie vakwerkboerderij